Verkondiging Goede Vrijdag, 18 april 2014

Lezingen
Jesaja 52, 13-53, 12
Psalm 101
Hebreeën 4, 14-16 + 5, 7-9
Johannes 18, 1-19, 42

Het lijden is de oefenschool van de liefde. Een mens kiest er niet voor om te lijden, maar hij komt het lijden wel tegen op zijn of haar weg. Het lijden heeft veel vormen en gradaties. Geen mens kan het ontwijken, in sterkere of zwakkere mate breekt het in je leven in. Het lijden komt op momenten en manieren die we niet voor het kiezen hebben.

De lijdende dienaar die in Jesaja 53 verkondigd wordt, is teken van zijn volk dat het lijden moet dragen. Alles is het volk ontnomen: de tempel is verwoest, het land is kaalgeplukt, de Joden hebben hun huizen moeten verlaten. Ja zelfs hun identiteit staat onder druk: hun geloof heeft niet meer de betekenis en de kracht die het in het aloude Israël had, toen alles nog mooi en goed was. In de goede oude tijd was alles helder en duidelijk. Dat lijkt nu voorbij.

Ook in de tijd van Jezus staat het geloof onder druk: letterknechten en Romeinse invloeden verduisteren het zicht op de kern van het geloof van Israël. Die kern is een liefdevolle God die zijn verbond gestand zal doen, een God die van zijn volk houdt. Heeft God dit volk, dat in nood is, misschien vergeten?

God is echter naar ons toegekomen. In het geschonden gelaat van Jezus laat Hij ons zijn gezicht zien. Dat is niet voor iedereen een herkenbaar gezicht. Wat voor nut heeft het dat God in Christus dit lijden deelt? Kan God het lijden niet beter wegnemen in plaats van het te delen? Helpt de wetenschap dat God lijdt ons eigenlijk wel in het lijden?

Lees meer

Verkondiging 17 april 2014, Witte Donderdag

Lezingen
Exodus 12, 1-14
Psalm 116
1 Korinthiërs 11, 23-26
Johannes 13, 1-15

Welkom
bij deze bijzondere avond. Het Pasen van de Heer is begonnen. God komt ons het meest dichtbij in het lijden en sterven van zijn Zoon. Dat lijden neemt vanavond een aanvang aan de tafel waar niets gewoon is. Het wordt een avond die anders is dan alle anderen: de vriendschap en de trouw van de leerlingen kraken aan alle kanten, het pesachmaal dat de leerlingen vieren krijgt een ander karakter doordat de schaduw van Jezus’ dood dreigend over de tafel hangt, de Meester Jezus gaat bij al zijn vrienden langs en wast hun de voeten, een feestelijke maaltijd wordt een bedrukte afscheidsmaaltijd met dreiging van verraad en verloochening.

Toch is het feest omdat de Heer juist nu een teken geeft waarin Hij ons nooit verlaat. De eucharistie en het priesterschap zijn geschenken van Christus aan de kerk zodat we altijd zijn aanwezigheid kunnen vieren. Al heeft Hij ons verlaten, Hij laat ons nooit alleen. Hij heeft zijn leven gegeven en tot in onze dagen geven mensen hun leven voor hun geloof, voor hun overtuiging, zoals pater van der Lugt en vele anderen die niet zo bekend zijn. Hun levensoffer zal vruchten dragen door het levensoffer van Christus dat we vanavond vieren. Laten we in moeilijke tijden beseffen dat God trouw blijft.

Lees meer