LogoAdVanDerHelm

kaarsjes

Verkondiging 25 december 2014, hoogfeest van Kerstmis - dagmis

Lezingen
Jesaja 52, 7-10
Psalm 97
Hebreeën 1, 1-6
Johannes 1, 1-18

Welkom u allen,
Op deze ochtend bezinnen we ons nader op het gebeuren van deze nacht. Het kind dat is geboren, draagt de trekken van God. In Hem spreekt God tot ons allen, de dag van een nieuwe schepping is aangebroken. Nieuwe hoop leeft op door de geboorte van dit kind. We kunnen door dit Kind, van wie we het levensverhaal kennen, de mens weer in een nieuw licht zien. We hoeven niet te wanhopen door alle berichten van terrorisme en haat en geweld en oorlog. De nieuwe mens is geboren. God schenkt zijn vrede, een vrede vanuit zijn Liefde, vrede gefundeerd op zijn Verbond met ons. Dat geeft echte vreugde, die niemand ons kan afnemen.

Bienvenu à toutes et à tous qui célèbrent avec nous ce matin la solennité de Noël. Dieu envoie sa parole éternelle dans le Christ. Une nouvelle espérance illumine notre humanité, une nouvelle création nous est offerts par Dieu. Je vous souhaite que la célébration eucharistique vous transmettra la joie divine.

Welcome to our guests who celebrate Christmas with us this morning. God sends us his eternal Word in Christ. A new hope illuminates our humanity, a new creation is given us by God. I wish you a very joyful celebration.

Willkommen an unsere Gäste die mit uns Weihnachten feiern. Gott sendet uns sein ewiges Wort. Eine neue Hoffnung erleichtet unsere Menschlichkeit. Eine neue Schöpfung hat Gott uns geschenkt Ich wünsche Ihnen ein freudenvolles Mess feier.

Bienvenidos a todos presentes aquí con nosotros esta mañana para celebrar la Solemnidad de Navidad. Dios comparte nuestra humanidad a fin de que nosotros podamos llegar a su divinidad. Les deseo una celebración llena de gracia.

Un caldo benvenuto ai nostri ospiti che celebrano con noi quest'oggi il Santo Natale. Dio ci comunica la sua Parola eterna attraverso Cristo. Una nuova speranza illumina l'umanità, una nuova creazione ci è donata da Dio. Vi auguro di cuore una celebrazione ricca di gioia.

Na een tijd van wachten en uitzien naar de vervulling van Gods belofte, mogen we deze ochtend onze ogen openen en constateren dat de geboorte van Jezus de wereld veranderd heeft. Gods Woord is definitief in de wereld doorgebroken. Laten we ruimte maken voor dat Woord en verwijderen wat duisternis brengt en ons van God afhoudt.

Homilie
Het is jammer dat ik u niet allemaal kan uitnodigen in de pastorie straks. We passen er eenvoudigweg niet in. Ik had u zo graag het gerestaureerde schilderij van Bloemaert laten zien. Velen van u kennen het en de vrijwilligers van de parochie lopen er regelmatig langs of zitten er thee bij te drinken na de wekelijkse schoonmaakbeurt in de kerk.

Het schilderij toont de aanbidding van de herders en het gaat al met onze parochie mee vanaf de zeventiende eeuw, vanuit de schuilkerk in de Oude Molstraat tot aan de huidige pastorie. Het schilderij was in 2012 licht beschadigd teruggekomen van een tentoonstelling in het buitenland. Dat kan gebeuren met zo’n enorm schilderij. Een oud schilderij van grote afmetingen vervoer je niet zomaar en dan kan er iets fout gaan. De schade was aanleiding om te onderzoeken of restauratie mogelijk was. De conservator van een van de musea waar het tentoongesteld was, had ons al gezegd dat tenminste een flinke schoonmaakbeurt geen luxe zou zijn. Degenen die het schilderij tussen de andere topstukken van Bloemaert hebben gezien in de tentoonstellingen, konden zelf zien welke gele waas er over de afbeelding lag.

Door inspanningen van velen en door donateurs van binnen en buiten de parochie is de restauratie en schoonmaak gerealiseerd. Al bij een bezoek halverwege de werkzaamheden bleek dat het resultaat wel zeer bijzonder zou worden: grote lagen nicotine van tientallen jaren sigarenrook en dikke vergeelde vernis werden verwijderd. Het eindresultaat beantwoordt aan de verwachtingen. Er is als het ware een nieuw schilderij te voorschijn gekomen dat een aantal tinten lichter is geworden. Het Kind straalt en het blauwe gewaad van Maria is als een zomerse hemel van 15 augustus. De aandacht en devotie van Jozef en de herders is weer helemaal helder geworden en de bescheiden ezel is ook weer tevoorschijn gekomen. Het schilderij is weer helemaal tot leven gekomen en is een sprekend verhaal geworden.

De proloog van Johannes, die we in het evangelie hebben gelezen, beschrijft dat ditzelfde met de mensheid gebeurt. De mens was overgeleverd aan kwaad en aan haat. De mensen leerden vooral de taal van het voeren van oorlog en de mensen leerden als strategie om zoveel mogelijk winst te behalen om te profiteren van het leven.

Doe ik de moderne mens hiermee geen onrecht? Ik weet dat er velen van goede wil zijn die het liever anders willen. Ook rond deze kerstdagen zijn veel vrijwilligers in de weer om voor kwetsbare groepen kerstdiners en ontmoetingen en vieringen te organiseren. Veel mensen raakten betrokken bij de actie Serious request en zij gaven door hun vrijgevigheid en hun creativiteit blijk van hun verlangen naar een mensheid die weer zou stralen van menslievendheid en solidariteit. Dat verlangen blijkt heel diep te zitten en gelukkig veel breder te zijn dan alleen bij mensen van de kerken en andere gelovigen.

Maar Johannes zoekt een fundament, zoekt een basis waardoor de mensen minder op de willekeur van losse acties drijven en waardoor de goede werken een blijvend effect zullen sorteren. Het Kind dat door God gezonden is en dat vannacht geboren is, roept veel emotie en ontroering op, omdat het zoveel zuiverheid en onschuld uitstraalt. Ieder kind roept voor de mens weer op dat er een nieuw begin mogelijk is. Dit Kind herinnert echter aan een oudere oorsprong, toen God zei dat het goed was. Bij de oorsprong van alles zei Hij: “Het is goed, ja zeer goed zelfs.” We zouden het bijna vergeten: de schepping is door God als een goede schepping gemaakt. De mens die door God daarin geplaatst is als verantwoordelijk en vrij wezen, dat keuzes kan maken en kan liefhebben, is ten diepste door God als een goed mens geschapen. Deze mens kan zich kan hechten aan de natuur, aan alles wat leeft en bloeit en vooral aan zijn medemensen. Dat is het goede van de mens.

Dat wordt nogal eens verduisterd. De berichten over de mensheid zijn namelijk nogal donker en somber. Ze lijken het overwicht te hebben en het lijkt wel alsof alleen die berichten nieuws zijn. In plaats van medemensen worden mensen bang voor elkaar, zij sluiten hun deuren en hun harten in plaats van elkaar de hand te reiken. Onheilsberichten lijken de overhand te hebben en zij lijken de mensheid te bepalen en als we niet uitkijken dan lijkt het alsof er niet meer over de mens te zeggen is dan deze onheilsberichten.

Oorlog kwam met de ramp met het vliegtuig MH17 ons land binnen en het heeft ons wakker geschud: de realiteit van het geweld is dichterbij dan ons lief is. Allerlei verklaringen worden gegeven en veel mensen kijken boos naar God of naar religies en religieuze mensen: daar ligt de bron van al het kwaad.

Maar wie vandaag naar God kijkt, ziet een pasgeboren Kind en wie vandaag naar religie kijkt, ziet hoe mensen op deze feestdagen ruimte maken voor elkaar en gastvrij willen zijn. Zij zien mensen die hun huis open willen stellen voor anderen en willen verbinden, religare, mensen die religieus willen zijn. Dat verlangen naar verbinden pakt dat oude woord van God weer op: “Wees niet zozeer mens, maar wees medemens.”

Wie dat ziet gebeuren en wie daarin de oorspronkelijke bedoeling van de mens ziet, ziet als het ware het verhaal van de oude mens verdwijnen, zoals een vieze laag nicotine en gele vernis van het schilderij van Bloemaert verwijderd werden. De oorspronkelijke kleuren zijn weer zichtbaar geworden: het wit van de zuiverheid in de doeken van het kind, het blauw van Maria dat de nabijheid van de hemel vertelt, de warme kleuren van de herders die de warme gloed van hun harten doet voelen, de aandachtige blik van Jozef voor dit wonder van een kind.

Wie zo naar het Kind kijkt, herkent de mens die door God als een goed mens geschapen is. Moge dat ons geloof inspireren en bemoedigen om dit ook vast te houden in de tijd die voor ons ligt. Moge dat onze roeping zijn.

Zalig Kerstmis!

Verkondiging 24 december 2014, hoogfeest van Kerstmis - nachtmis

Lezingen
Jesaja 9, 1-3.5-6
Titus 2, 11-14
Lucas 2, 1-14

Welkom u allen,
Hier in de stal van Bethlehem is ruimte voor u allen, welke bagage u ook meedraagt, u bent welkom.

Herders hebben meestal weinig bagage, mensen van onze tijd des te meer. Persoonlijke bagage aan gebeurtenissen, vreugdes en hoopvolle herinneringen, ongetwijfeld ook teleurstellingen en verdrietige momenten. Misschien heeft u ook twijfels en aarzelingen meegenomen. Het is niet zo eenvoudig om herder te zijn en deze katholieke stal te bezoeken. Velen hebben het zoeken opgegeven of de stal achter zich gelaten. Anderen hebben nare ervaringen in de stal gehad en durven niet meer terug te gaan. Sommigen denken dat het hier alleen om regels en dogma’s gaat en staan niet meer open voor de echte boodschap.

In deze stal klinkt echter een boodschap die voor alle mensen is, een boodschap die niet door mensenhanden gemaakt is, een boodschap die niet door instituten bepaald of vastgelegd is. Hier klinkt geen boodschap die mensen gevangen wil houden of onderdrukken, we ontmoeten hier een Kind. Het is een Kind dat bevrijdt. Het is een Kind dat ons herinnert aan wie wij allen zijn. Het herinnert ons aan de mens die wij kunnen zijn: een mens bevrijd van de vicieuze cirkel van haat en geweld, bevrijd van het voortdurend opboksen tegen de ander, van het voortdurend elkaar kritiseren. We mogen een Kind hier ontmoeten. Ik wens u toe dat u in de ogen van dit Kind Gods licht weerspiegeld ziet en dat u zijn vredesboodschap kunt verstaan en ontvangen.

Bienvenu à toutes et à tous qui célèbrent la solennité de Noël avec nous ce soir. Dieu partage notre humanité avec nous afin que nous toucherions à sa divinité. Heureux les voyageurs de nuit qui écoutent le message des anges: gloire à Dieu et paix sur la terre aux hommes qu'Il aime. Je vous souhaite que l'eucharistie de cette nuit sainte vous transmettra la grâce divine

Welcome to our guests who celebrate Christmas with us tonight. God shares our humanity in order to reach his divine presence. Blessed are the travellers of this night who understand the message of the angels: Glory to God and peace on earth for men whom He loves. I wish you a very grace-filled celebration.

Willkommen an unsere Gäste die mit uns Weihnachten feiern diese Nacht. Gott teilt unsere Menschlichkeit ob das wir seine Göttlichkeit erfahren können. Gesegnet sind die Wanderer in der Nacht die die Botschaft der Engel verstehen: Ehre zu Gott in der Höhe und Frieden auf Erde für den Menschen denen Er liebhabt. Ich wünsche Ihnen ein gnadenvolle Mess feier.

Bienvenidos a todos presentes aquí con nosotros esta noche para celebrar la Solemnidad de Navidad. Dios comparte nuestra humanidad a fin que nosotros podamos llegar a su divinidad. Bienaventurados los viajeros de esta noche quienes entienden el mensaje de los ángeles: «¡Gloria a Dios en las alturas, y en la tierra, paz a los hombres amados por él!». Les deseo una celebración llena de gracia.

Un caloroso benvenuto ai nosri ospiti che celebrano con noi questa notte il Santo Natale. Dio condivide oggi la nostra umanità, affinchè noi possiamo raggiungere la sua divina presenza. Siano benedetti i viaggiatori che questa notte comprendono il messaggio degli angeli "Gloria a Dio e pace in terra agli uomini che Egli ama". Auguro a tutti voi una celebrazione piena di grazia.

Homilie
Het is maar goed dat Jezus niet in onze tijd geboren is. Natuurlijk is dat eigenlijk heel erg jammer, want we hadden het Kind graag zelf gezien. We hadden Hem het liefst in eigen persoon willen begroeten. Als we Hem met eigen ogen hadden kunnen aanschouwen en als Maria zelf ons had kunnen vertellen hoe het toch zat met die zwangerschap en die engel had kunnen beschrijven die als eerste zijn naam genoemd had, dan hadden we al onze vragen kunnen stellen aan Maria en Jozef en ook de herders kunnen ondervragen. In de aanblik van dat Kind waren we ongetwijfeld tot waarachtige bezinning gekomen en hadden we kunnen herkennen hoe in Hem de liefde van God geboren is. Net zoals iedere pasgeborene had dit Kind ons ontroerd en ons bij zinnen gebracht omtrent het leven en de kwetsbaarheid ervan. Als wij daar in Bethlehem waren geweest, was geloven vast niet zo moeilijk geweest … denken we!

Maar gelukkig is Jezus niet in onze tijd geboren. Het is nu immers een onveilige tijd voor kinderen. Uit de cijfers van unicef blijkt dat er geen tijd is geweest waarin zoveel kinderen bedreigd worden door oorlog en geweld en ziekte. 15 Miljoen kinderen waren dit jaar betrokken in oorlogsgebieden en bij gewelddadige conflicten. Ruim 5 miljoen kinderen worden bedreigd door ziekte of kunnen door ziekte niet naar school.

Tussen al die kinderen zijn er veel Christenen. Zij hebben hun huis moeten verlaten en verblijven in koude tentenkampen of tijdelijke onderkomens. Christenen hebben hun kerken moeten verlaten, kerken die zij vele jaren in relatieve vrede en vrijheid konden bezoeken. Eeuwenlang leefden zij in harmonie met mensen van andere religies en overtuigingen. Nu hebben ze moeten vluchten. Hoe vieren zij nu hun Kerst? Er zijn ook kinderen die slachtoffer zijn van geweld en uitbuiting, kinderen die in de economische machinerie van productie op onveilige plekken hun werk moeten doen, omdat er grote vraag is naar de producten als ze maar goedkoop zijn.

Dus het is goed dat het Kerstkind niet in onze tijd geboren is. Het had misschien de eerste maanden of jaren niet overleefd. En dan was de wereld in duisternis gebleven. Dan waren we vannacht niet van huis gegaan, hadden we morgen gewoon moeten werken om het jaar nog goed af te kunnen sluiten.

Maar we moeten beseffen dat ondanks de romantiek die om dit verhaal geweven is, en ondanks de mooie liederen en kleurrijke versiering die we in huizen en winkels aantreffen, dit verhaal van Bethlehem ook een oorlogsverhaal is. Het is een verhaal van vluchtelingen en onderdrukking, waar ondanks het duister het licht van de eeuwige God zichtbaar is geworden. Als we naderen tot het verhaal en dichter bij de stal komen en met de herders onze ogen en harten openen voor dit Kind, dan lijkt het of al het rumoer van de wereld en het wapengekletter tot stilte komen. De stilte van dit Kind overweldigt het oorlogsrumoer en kan sterker zijn dan de onrust van ons eigen hart. We houden halt en kijken naar dit stille Kind en raken zelf verstild.

We mogen ons deze nacht vragen stellen over de richting van onze levensweg en over het wapengekletter in ons eigen bestaan. We zien veel geweld om ons heen en we beseffen hoe dichtbij de oorlog is gekomen, vooral toen het vliegtuig MH17 in Oekraïne neergehaald werd. Hoe zullen die families trouwens de kerstdagen doorbrengen? Hebben we daar al bij stilgestaan?

God is met de geboorte van dit Kind een risico aangegaan. Het had zomaar fout kunnen gaan. Er had een muur om Bethlehem kunnen staan. De herders waren misschien voor hun vijanden op de vlucht gegaan. Of Maria had als ongehuwde moeder de zwangerschap niet aangekund. Toch durfde God het aan om geboren te worden als een kwetsbaar Kind te midden van herders, het uitschot van de samenleving, in een uithoek van het Romeinse Rijk, waar de voorzieningen uitermate gebrekkig waren. Van alle mogelijke plekken waar het Kind geboren had kunnen worden, is dit de meest onwaarschijnlijke. Alleen de naam Bethlehem zet mensen aan het denken, maar dat is meer voor specialisten en deskundigen die weten dat deze naam meer te betekenen heeft dan een dorp dat naast Jeruzalem ligt. Bethlehem, de stad van David, het huis van Brood. Uit het andere Evangelie volgens Mattheüs blijkt dat deze stad vergeten was en de mensen niet meer wisten welke symbolische betekenis die had en heeft.

God heeft een risico genomen. Waarom? Is de mens dit risico wel waard? God wil als kwetsbaar Kind dichtbij de mensen zijn en ons leven delen, met alle ongemakken van dien en alle beperkingen die er bij horen. Is de mens dan zoveel waard in Gods ogen?

Misschien zijn we zelf er niet zo van overtuigd, wanneer we kijken hoeveel boosheid er in ons eigen hart schuil kan gaan en hoe hard het oordeel kan zijn dat we regelmatig over elkaar hebben. Als we zien hoe moeilijk het voor ons is om trouw te blijven aan elkaar in vriendschappen en relaties en familiebanden, is het dan niet verbazingwekkend dat God bij ons wil wonen? Een aantal jaren geleden nam Mulisch deze twijfel zo serieus dat hij in zijn roman “De ontdekking van de hemel” beschreef hoe God zijn verbond met de mensen weer introk uit teleurstelling, boosheid misschien. Dit is wat mij betreft tegengesteld aan de trouw van God die als de barmhartige Vader van de verloren zoon zijn kinderen opwacht.

Wat ziet God in de mens dat Hij zo waardevol vindt? Blijkbaar gelooft God in de mens en houdt Hij het nog steeds voor mogelijk dat de mens in staat is tot liefde en vrede en zorgzaamheid en aandacht. Het is voor de moderne mens moeilijk om in God te geloven, maar voor God is het blijkbaar minder moeilijk om in de mens te blijven geloven getuige dit kwetsbare Kind dat vannacht geboren is.

Durven wij zelf een risico aan? We hebben dit misschien weg gestopt onder ons verlangen naar zekerheid en veiligheid, onder onze levenshouding om alle schaapjes op het droge te willen hebben en niets meer aan het toeval over te laten. Durven wij het risico aan om in God te geloven en ons te laten leiden door zijn Woord?

Dit Woord van God - van leven en liefde, van trouw en gerechtigheid - krijgt een gezicht in dit Kind dat ons uitnodigt met hem mee te gaan op zijn tochten, om als leerlingen te leren hoe Liefde ons leven kan verrijken en versterken, zelfs in de aanblik van de hardheid van onze huidige wereld. Dat Kind kan ons leren om ook tegenover mensen die zich vijanden noemen en zich onverzoenlijk opstellen, een woord en een gebaar van vrede en verzoening te plaatsen. Dat is een risico en je kunt gekwetst worden, maar het Kind verzekert ons van een gelukkige toekomst omdat je hart tenminste niet door het kwaad verpest wordt en niet in de hardheid van onze tijd meegenomen wordt.

Voor God is de mens dit risico ten volle waard. Dat God dit aangedurfd heeft, kan ons hoop en vertrouwen geven dat de mens niet aan zichzelf en niet aan de harde krachten en machten van deze tijd overgeleverd is.

Ga het risico maar aan en vertrouw je leven maar toe aan de goedheid van dit Kind, aan de goedheid van God. Hij draagt ons leven en zorgt dat we niet terugvallen in duisternis en haat. Moge die vrede waar de engelen van zingen ons deel zijn en mogen wij die engelen zelf ook horen zongen, vandaag en alle dagen van ons leven.

Zalig Kerstmis!

Kerstviering Meerburg, 24 december 19.00 uur

Welkom
Is het niet een gewone woensdagavond? Meestal ben ik zelf niet hier, maar voor deze gelegenheid ben ik gevraagd hier in de viering voor te gaan. U bent ook meestal niet in zo’n grote getale op een woensdagvond hier samen. Het is dus niet zo’n gewone woensdagavond. We laten ons vanavond door de kinderen leiden. Zij zingen met ons en voor ons. Zij vertellen wat er zo bijzonder is. Er is vooral één Kind dat tot ons spreken zal. We willen Hem beter leren kennen, omdat Hij tot op vandaag de dag mensen inspireert. Hij heeft als het ware de hemel geopend. Ik ben blij dat we met zoveel mensen samen zijn om naar dit Kind te luisteren.

Homilie
Als je de engelen wil horen zingen, dan moet de hemel wel open staan. Tot hun verbazing hoorden de herders engelen zingen. Zij dachten al jaren dat de hemel voor hen gesloten was. Immers de grote dingen van de wereld gebeurden altijd ergens anders. De bijzondere plaatsen en mensen waren bijvoorbeeld in de stad Jeruzalem of aan het hof van koning Herodes. Van keizer Augustus hadden deze buitenmensen waarschijnlijk nog nooit gehoord.

Hun eigen leven was maar heel gewoon. Niemand had veel aandacht voor deze herders die ook meestal niet in de steden en dorpen toegelaten werden. Blijven jullie maar buiten, werd er dan tegen hen gezegd. Als er al iets bijzonders gebeurde, dan hoorden de herders dit het allerlaatste van allen. Ook het bericht dat er een volkstelling gehouden werd, had hun eigenlijk niet bereikt. Moesten ze daar wel aan meedoen? Zij waren maar zo gewoon. Niemand zou hen missen als ze niet bij de belastingkantoren kwamen. Ze hadden immers geen cent, dus wie zou er in hen geïnteresseerd zijn? Nu ineens leek het wel anders. God zelf had een boodschap. Een engel en daarna nog een heleboel engelen! De hemel stond inderdaad open en God leek even heel dichtbij en de wereld leek niet meer zo gewoon, maar het was een bijzonder mooie avond geworden, een avond om nooit te vergeten. Een heerlijk gezang als een prachtig concert. Maar daar was het niet bij gebleven. Een Kind was geboren zeiden de engelen, een Kind dat zich bij herders thuis voelde en bij wie de herders zich ook wel thuis zouden voelen. Dus op pad naar een gewone stal, niets bijzonders, geen mooie herberg of een chique huis, maar een gewone kribbe met stro.

Nu hadden de herders wel vaker een baby gezien en ze waren altijd onder de indruk. De geboorte van nieuw leven is namelijk nooit gewoon, maar altijd iets om bij stil te staan. Er kan zoveel fout gaan bij een geboorte! En als het jonge dier er dan is, is er zoveel dankbaarheid en dan zeker bij een kind …

En dan dít Kind met zijn moeder Maria en met Jozef: de engelen hadden zijn naam niet genoemd, maar wel gezegd dat dit het teken van de Messias was: pasgeboren, in doeken gewikkeld en in een kribbe. Zou God dan eigenlijk bedoeld hebben dat zij, herders, het waard waren om bij hen te komen? Wilde God dan inderdaad zo dicht bij hen zijn, gewone herders?

Wij zijn de herders van vandaag, groot en klein, mensen die soms denken dat God hier niets meer te zoeken heeft, dat God onze wereld heeft verlaten en dat we het voortaan helemaal zelf moeten doen. Sommige mensen roepen heel stuurs dat ze inderdaad God voor hun leven niet nodig hebben. Maar het leven is dan maar vlak en kort en als je levensadem op is, is het voorbij. Is dan de betekenis van het mensenleven ook voorbij?

Soms is het verleidelijk om het geloof in God maar los te laten. Wat heb je er aan? Onze wereld is maar zo gewoon en wat is ons leven nu waard? We zorgen een beetje voor elkaar en genieten van het leven. Is dat niet voldoende? Nee, zingen de engelen, dat is niet voldoende. Vannacht is God opnieuw gekomen, niet om de wereld van ons over te nemen, maar om ons weer het vertrouwen en de liefde te geven om deze wereld zelf weer ter hand te nemen en nieuwe wegen in te slaan, om te zeggen dat de liefde die Hij ons toevertrouwd heeft, eeuwig is en dat we door die eeuwige liefde mogen leven en dat als we in die liefde handelen, ons leven ook eeuwig van betekenis zal zijn! Het leven van ons en van onze kinderen.

Het leven biedt meer en het leven zou aan zoveel mensen in de wereld zoveel meer mogen bieden. We hebben zorg voor elkaar en voor onze kinderen, maar ook voor de mensen verder weg en voor de mensen in nood: de vele vluchtelingenkinderen en de vervolgde christenen en andere minderheden. Het lijstje is natuurlijk veel langer.

Laten we niet zelf de hemel sluiten en ons opsluiten in onze eigen kleine veilige wereldje. De engelen zingen vanavond de hemel open en zenden ons op pad om de goede boodschap van de geboorte te vertellen. Ieder mens doet er toe. Niemand is zo gewoon dat God hem of haar zou vergeten. Dat is de boodschap van het evangelie en ons wordt gevraagd om dat uit te dragen in woorden en daden. Mogen wij zo gelukkig zijn dat wij als herders van vandaag die boodschap mogen uitdragen. Wij zijn de mensen van de open hemel die engelen horen zingen van vrede voor alle mensen van goede wil. Die boodschap is allerminst gewoon, maar zet de wereld in vuur en vlam. Laten we begeesterd door dit Kind, door de herders en engelen, de wereld laten weten hoe bijzonder die Liefde en Vrede van God zijn.

Ik wens u Zalig Kerstmis!