Verkondiging Palmzondag, 24 maart 2024, Reeuwijk en Waddinxveen

Lezingen:
Marcus 11, 1-10
Jesaja 50, 4-7
Psalm 22
Filippenzen 2, 6-11
Marcus 14,1 - 15,47

Welkom
Welkom op de drempel van Jeruzalem. We kennen beelden van oude steden met stadsmuren waar poorten open gaan voor mensen die daar binnen gaan om er te wonen, te werken of om anderen te bezoeken. Jeruzalem heeft nog steeds zulke muren en poorten, al liggen die niet meer op dezelfde plek als in de tijd van Jezus, toen de stad kleiner was. Vandaag staan de poorten voor ons open om ons te verwelkomen opdat we getuigen te zijn van wat zich de komende dagen gaat afspelen. Nadat we met Jezus de stad zijn binnengetrokken en de vreugde van de mensen hebben gezien en gedeeld, verandert de toon en wordt de stad het toneel van dood en verderf. Jezus heeft eerder al de stad beklaagd: “Jeruzalem, arme stad waarom breng je steeds de profeten die jou waarschuwen, ter dood”? Het is een waarschuwing aan ons adres. Hoe gaan wij om met de stemmen in onze samenleving die het goede nieuws verkondigen? Met de mensen die onze samenleving verder helpen, die mensen met elkaar verbinden, die durven op te komen voor gerechtigheid en gastvrijheid, de waarden die voor ons christenen zo fundamenteel zijn bij onze keuzes die we maken? Laten we de stad binnentrekken met Jezus en een open hart hebben voor wat er om Hem heen gebeurt. En vragen we ons voortdurend af: wat zou onze positie in de kring van Jezus kunnen zijn? Dichter bij Hem, of juist op afstand? kritische beschouwer of roepend om harde maatregelen? Voor de evangelist is de paasweek een moment van onthulling: dan wordt het innerlijk van de mens zichtbaar. Mogen wij groeien in verbondenheid met Jezus en met alle mensen die zich inzetten voor het goede.

Homilie
Het contrast kan eigenlijk niet groter zijn: het geschreeuw van de stad en de stilte van God. De mensen schreeuwen eerst: Hosanna, de Zoon van David trekt de Koningsstad binnen! Hij zal nu de troon van zijn vader innemen en de Romeinen verdrijven. Maar enkele dagen later schreeuwen diezelfde mensen: aan het kruis met Hem!

En waar is God? Hij lijkt te zwijgen. Zodra Jezus aan het kruis hangt dagen ze Hem uit: laat je wonderen eens zien. Ze dagen God zelf uit: waar is nu zijn kracht? En de hemel zwijgt. Het antwoord van de hemel op het geschreeuw van de mensen is de stilte. Een oorverdovende stilte. Dit is wel het grootste mysterie van onze geschiedenis, voor ons die geloven: Gods zwijgen wanneer de nood voor de mensheid het hoogst is. Dat was in de tweede wereldoorlog met de Shoa van de Joden het geval; dat lijkt zo te zijn bij de vele oorlogen die sinds die tijd gevoerd zijn. Het is zo in onze dagen met oorlogen, aanslagen zoals gisteren weer in Moskou en hongersnood. Waarom reageert God niet op het geschreeuw van de mensen? Waarom laat Hij zich niet zien als zijn Zoon aan het kruis hangt te sterven? Ik denk dat God zijn plan heeft en zich niet hoeft te verantwoorden voor de mensheid. Zoals ook bij Job blijkt dat Gods antwoorden op de vragen van Job te groot zijn voor ons. Als God zou reageren op het geschreeuw zou hij slechts meer aandacht geven aan het geschreeuw. Dan zou het geschreeuw beloond worden en dan zou voortaan dat gedrag van mensen de toon zetten.

Gods wegen zijn anders dan die van de schreeuwende mensen. Zijn moment zal komen als de schreeuwende mensen hun roes liggen uit te slapen. Als dan in de stilte van de ochtend vrouwen naar het graf komen om het lichaam van de gestorven Jezus te verzorgen, is zijn boodschap van liefde en leven te horen. Laten we daarop niet vooruit lopen. Vandaag zijn we getuige van wat het geschreeuw van mensen tot gevolg heeft: dood en verderf. Wij die getuige zijn van het sterven van de rechtvaardige Jezus, de Zoon van de eeuwige, het gelaat van Gods barmhartigheid, kunnen daardoor beseffen dat de mensheid die naar dergelijke stemmen luistert, ten dode is opgeschreven.

Toch is ook vandaag in het tumult rond het kruis de boodschap: de liefde zal overwinnen. Er zijn mensen die hun menselijkheid en hun barmhartigheid bewaren en zich niet laten infecteren door de schrijvers van deze tijd. Laten ook wij die menselijkheid en die barmhartigheid bewaren in de aanblik van het lijden van de wereld. Amen