Verkondiging 18 september 2022, vijfentwintigste zondag door het jaar, vrede

oecumenische viering

Lezingen
Amos 8, 4-7
Psalm 113
1 Timotheüs 2, 1-8
Lucas 16, 1-13

Welkom
Welkom aan u allen in deze kerk op de dag des Heren.
Christenen zijn te vaak verdeeld. We stoppen dan onze oren toe om de roep van Jezus om eenheid niet te horen. We willen eenheid, maar zij moeten wel onze kant op bewegen, zij moeten wel dit van ons aanvaarden, of zij moeten daar wel afstand van nemen. Broeders en zusters, het verlangen naar vrede schuift onze verdeeldheid naar achteren. We moeten met schaamrood op onze kaken erkennen dat religieuze onenigheid te vaak tot religieuze strijd en zelfs confessionele en religieuze oorlogen geleid heeft. Nu de oorlog ook is uitgebarsten op een paar uur vliegen van hier, realiseren we ons dat het gebed om vrede om kracht en moed vraagt. Laten we samen zingen en bidden en putten uit de kracht van Gods Woord om gesterkt te worden in ons verlangen naar vrede.

Homilie
Broeders en zusters, vrienden van de Heer,
Iedere generatie beleeft de eigen omstandigheden en tijden op eigen wijze. De naoorlogse generatie heeft de samenleving opgebouwd met energie en kracht. De babyboomers, de protestgeneratie, hebben zich bevrijd in de jaren zestig van conventies en tradities en zij hebben eigen wegen gezocht. Daarna groeiden de jongeren op van de generatie X, de generatie die het moeilijk had om een eigen identiteit op te bouwen. De pragmatische generatie die daarop volgt, wordt de patatgeneratie genoemd: alles was vanzelfsprekend: alles oplossingen waren voorhanden en de wereld was maakbaar. De daaropvolgende millennials, waren getuigen van een nieuwe periode na de val van de muur en de opkomst van de digitale communicatie. De jongste generatie die na de eeuwwisseling opgroeide, kende geen andere wereld dan die van de digitale informatie en communicatie.

Pax Christi heeft als thema en doelstelling dat we dienen te bouwen aan een generatie Vrede. Een generatie waar het niet uitmaakt welke leeftijd je hebt, maar een generatie die geleid wordt door het verlangen naar vrede. Een generatie die afscheid wil nemen van een wereld waar vijandschap en hokjesgeest de boventoon voeren.

Als christelijke gemeenschap leven we in een wereld waar geknield wordt voor de mammon, waar geaccepteerd wordt dat er voortdurend reclame is voor gokken en ongebreideld consumeren, als of er geen hongersnood is en geen oorlog gevoerd wordt, een strijd die zoals velen terecht opmerken, niet zomaar een strijd tussen Oekraïne en Rusland is, maar een strijd tussen democratie en autocratie. Hoe kunnen we het accepteren dat er ondemocratische partijen in ons parlement zijn toegelaten, en dat volksvertegenwoordigers gewelddadige en kwetsende woorden in de mond nemen in de Tweede Kamer en daarbuiten? Wat daar gebeurt, is een spiegel van de samenleving. De onrust zit ons allen, er is een oorlog die woedt in ons hart.

De boodschap van Christus is dat we, als we de mammon volgen, het verlangen naar geld en rijkdom, het zicht op de naaste verliezen. De onrechtvaardige rentmeester is een wonderlijk voorbeeld vandaag. Hij gebruikt geld op de verkeerde wijze: hij is ronduit corrupt. Maar wat is de betekenis van dit handelen? Hij manipuleert het geld om vriendschap te kopen. In plaats van te bouwen op geld, zoekt hij naar nieuwe relaties met de mensen die hij bevoordeeld heeft. Uiteindelijk beseft hij dat hij niet op het geld moet bouwen, maar op die nieuwe vriendschappen. Die bekering is nog steeds actueel voor de burgers van onze samenleving. We worden ook wakker uit een illusie van veiligheid en zekerheid. De dreiging van oorlog, misschien kernwapens, de vrees voor onbetaalbare gasrekeningen, de wanhoop van vele boeren: het zijn allemaal lonten in een kruitvat. Het zijn er angstaanjagend veel.

Met Christus belijden we ons geloof op de weg van vrede. We mogen ons geloof nooit instrumentaliseren tot daden van oorlog, noch God misbruiken om geweld te rechtvaardigen. De Paus was daar deze week opnieuw in Kazachstan ongemeen duidelijk over. Het was een indirecte maar duidelijke kritiek op de houding van de Russisch orthodoxe kerk. Laten we ook ons eigen hart onderzoeken: behoren wij tot de generatie vrede? Geloven we in de kracht van verzoening, geloven we in de verplichting tot gastvrijheid jegens vluchtelingen en tot solidariteit met degenen die in financiële problemen komen?

Beste broeders en zusters van de generatie vrede: Wij dragen Christus uit, wij zijn Christus’ lichaam op deze aarde, de kerk. Wij hebben een hoge roeping en wij delen die met elkaar. Meestal zijn we verspreid over verschillende kerkelijke huizen, maar met één doopsel, met één Bijbel en één Heer Jezus Christus beseffen we dat we ook samen één opdracht en roeping hebben: de wereld te onderwijzen wat de vrede van Christus, die Pax Christi, betekent. Die begint in ons eigen hart, in onze eigen kerkgemeenschap, in onze gemeenschappen samen, in onze stad en in ons leven met elkaar. We bidden vandaag samen, en als het goed is bidden we altijd met elkaar in gedachten. Als wij elkaars klokken horen, denken we aan elkaar en bidden we voor elkaar. Moge die eenheid en verbondenheid die we hier vieren, een teken van hoop voor de wereld zijn, en een voorbeeld voor de samenleving. Amen.