Verkondiging zesde zondag van Pasen, 25 mei 2014

Lezingen
Handelingen 8, 5-8.14-17
Psalm 66
1 Petrus 3, 15-18
Johannes 14, 15-21

Woord van welkom
In de aanloop naar Pinksteren, merken we steeds meer hoezeer we de Geest van Jezus nodig hebben en hoe de wereld deze Geest nodig heeft. We leven in een tragische tijd: de mogelijkheden van de mensen lijken onbegrensd en toch moet we erkennen dat we er weinig mee opschieten. Wij kunnen wel een droom en een gelovige visie gebruiken. Het evangelie is zo'n visie die vertelt van leven en goedheid. Wij komen hier om daaruit te putten en weer gevoed te worden.

Vandaag vieren we het feest van de diakenen, onze collectanten: 250 jaar geleden is dit college opgericht toen de parochie nog bijeenkwam in de schuilkerk aan de Oude Molstraat. Enerzijds heeft het een praktische taak: geld inzamelen. Maar het is ook een bijdrage aan de offerande, een bijdrage aan het offer van Christus. In het verleden waren zij ook betrokken bij de zorg voor armen en behoeftigen. Nog steeds zijn drie collectanten ook leden van de PCI.

Ik feliciteer onze diakenen en ik feliciteer onze parochie met deze markante collectanten die in de pers “de zwijgende dienaars” werden genoemd. Gisteren tijdens de feestavond viel dat wel mee, dat zwijgen …

Vandaag bidden we dat deze inzet en de inzet van veel anderen voor onze kerk vruchten mag dragen. Voor de keren dat we dat niet waarmaakten en ons doopsel vergaten, vragen we God om vergeving.

Homilie
De Handelingen van de apostelen is een bijzonder intrigerend boek. Het getuigt van een onbegrensd optimisme. De leerlingen die de wereld intrekken brengen overal de Geest van Jezus. Ze genezen mensen, ze verdrijven het kwade, dat kan overheersen, ze leggen mensen de handen op die vervolgens op hun beurt van de Geest van Jezus vervuld worden. De wereld staat open voor hun boodschap en de mensen zijn van harte bereid om het evangelie aan te nemen.

De Helper die door Jezus beloofd wordt in het evangelie is duidelijk aan het werk bij de rondreizende apostelen. Zij leven niet alleen in verbondenheid met Jezus, maar zij weten ook nog hoe zij Hem kunnen tonen aan de wereld. Wie Mij ziet, zegt Jezus, ziet de Vader. Wie de leerlingen ziet, ontmoet Jezus. Wie de christenen van vandaag ziet, wat ziet die?

De reputatie is sinds de apostelen niet altijd zo helder en scherp gebleven als getuigen van de liefdevolle God in Christus. De boodschap is vertroebeld geraakt en er zijn zaken gebeurd in de kerk en door de kerk die niet van het evangelie getuigen. Dat maakt geloven een hachelijke aangelegenheid: wie durft zich nog tot dit evangelie te bekennen? We hebben een Helper nodig om het evangelie weer in zuiverheid en helderheid te kunnen verkondigen, om weer op te vallen, om weer te tonen dat de wereld door het evangelie kan veranderen.

Geloven we voldoende in die kracht van het evangelie? Geloven we voldoende in de kracht van onszelf als leerlingen van Christus? Als we ons geloof laten afhangen van de fouten van anderen, zal deze wereld nooit vooruitkomen in de richting van Gods koninkrijk. Ons geloof en ons getuigenis moeten juist sterker zijn dan de fouten van anderen. Juist die fouten moet ons nog meer binden aan het evangelie en de kerkgemeenschap. Alleen dan zal de wereld de vergevende en liefdevolle kracht van het evangelie kennen.

De paus is deze dagen op bezoek in het Heilig Land. Een bezoek dat met veel aandacht wordt gevolgd. Ook in het Heilig Land zijn veel tekenen van haat en geweld, van fouten die door religieuze en wereldlijke leiders gemaakt zijn. De paus moet spitsroeden lopen tussen de groepen en religies, tussen kerken en stromingen. Politieke en diplomatieke behendigheid worden hier gevraagd.

Toch is de boodschap van de paus helder: laten we de geschiedenis overwinnen en elkaar een hand reiken. Hij maakt een pelgrimage van gebed, zo noemt hij zijn reis. De ontmoeting met de patriarch van Constantinopel vandaag herinnert aan de spectaculaire ontmoeting van paus Paulus VI met de toenmalige patriarch. Kerkleiders die elkaar in geen duizend jaar hadden gezien, overstegen de geschiedenis en reikten elkaar de hand en noemden elkaar broeders. Zulke daden corrigeren de geschiedenis, zulke ontmoetingen maken van een schijnbaar noodlot een heilsgeschiedenis. Dan is Gods koninkrijk nabij.

Om in het Heilig Land dat verscheurd wordt door extremisme, door landjepik, treiteren en openlijke onderdrukkingen van minderheden een gebaar te stellen, moet je ofwel gek zijn ofwel christen. Het kan alleen de Heilige Geest zijn die mensen een dergelijke moed geeft.

Wij gaan in deze voetsporen en willen mensen zijn die weigeren vijanden te zijn, die weigeren genoegen te nemen met onrecht en boosheid. Wij geloven in de goede weg van Jezus Christus, en laten ons niet weerhouden door de lauwheid van anderen en de fouten die gemaakt zijn. Wij zijn de getuigen van vandaag die de wereld kunnen tonen dat Christus leeft.

Amen