LogoAdVanDerHelm

kaarsjes

Verkondiging 6 april 2014, vijfde zondag van de veertigdagentijd

Welkom
Welkom aan u allen hier aanwezig en welkom aan allen die via de TV met ons verbonden zijn. Vlak voor Pasen worden we geconfronteerd met de dood van een goede vriend van Jezus. Lazarus is gestorven en Jezus deelt het verdriet van de zussen. In hun gesprek met Hem, wordt duidelijk dat God anders dan wij naar het leven kijkt. Een mens gaat nooit verloren, maar zal in Gods handen zijn. Lazarus krijgt een nieuwe kans om met zijn zussen vanuit dit geloof te leven. Een bijzonder verhaal voor onze grote groep dopelingen van Pasen: zij zullen een onderpand van eeuwig leven ontvangen.

Wij die om hen heen staan en met hen de weg naar Pasen gaan, beseffen dat we geroepen zijn dit nieuwe en volle leven van Christus uit te dragen en de wereld te tonen dat we leven uit Gods onmetelijke liefde. Laten we bidden om Gods ontferming.

Homilie
De opwekking van Lazarus is de generale repetitie voor Pasen. Het verhaal van de opwekking van Lazarus bevat vele verwijzingen naar Jezus' eigen begrafenis en verrijzenis: de zware steen, de windsels en de zweetdoek, de link naar de zalving van Jezus door Maria. Jezus huivert zelfs bij de aanblik van dit graf. Hij beseft hoe nabij zijn eigen einde is. De dood is in dit verhaal echt dood. De grote steen ligt voor het graf gerold en de dode riekt al, zegt Marta. De derde dag is echt voorbij!

Zoals bij de lange lezingen van de afgelopen zondagen, ligt het accent van het verhaal vooral op het gesprek dat door de betrokkenen gevoerd wordt. Het wonder is wel de kern, maar krijgt pas betekenis en diepgang door de uitleg van Jezus. Pas door het geloofsgesprek wordt de waarheid aan het licht gebracht die aan het wonder ten grondslag ligt. Het is vandaag de waarheid over dood en leven. Wat is dood en wat is leven?

Het verhaal van Ezechiël vertelt dat de bestemming van de mens niet het graf is, maar de vruchtbare grond van Israël, het beloofde land. Een mens is meer dan botten, pezen en spieren, hersenen en zenuwen. De mens is geest, geschapen door de Vader, geroepen door Christus en vervuld van Gods eigen heilige Geest. De initiatiesacramenten die we hebben ontvangen, doopsel, vormsel en eucharistie verwijzen naar de drie-ene God: de Vader heeft ons in het doopsel de belofte van eeuwig leven gedaan, de heilige Geest vervult ons in het vormsel met de levensadem van God en Christus roept ons steeds op om te delen in het mysterie van zijn lijden, sterven en opstanding in de Eucharistie.

Onze geloofsleerlingen zullen dit in de Paasnacht heel persoonlijk ervaren en wij die met hen optrekken naar Pasen mogen ons eigen geloof vernieuwen. Leven betekent in het evangelie leven met God, vertrouwen in zijn Zoon. De Goede Week met het drama van het lijden en sterven van Christus hoeft ons geen angst in te boezemen, want het eeuwige leven is sinds het doopsel al in ons. Het lijden van de wereld, het lijden van mensen om ons heen of van onszelf, kan pijnlijk en verdrietig zijn. Maar het zal ons niet klein krijgen. Het lijden zal ons niet het zwijgen opleggen. Als wij de stem van Jezus in ons geheugen prenten: “Lazarus kom naar buiten”, kunnen wij dit verstaan als een oproep aan ons eigen adres: “Mens, kom naar buiten. Verlaat de doodse duisternis van deze wereld en laat het licht van Christus je beschijnen.”

Als wij over twee weken een paaskaarsje in de hand houden, ontstoken aan het licht van Christus, horen wij opnieuw de stem van Christus die ons tot leven roept. Hij heeft Lazarus en Martha en Maria de weg van de verrijzenis en het leven gewezen. Hij nodigt ons uit om te delen in het leven dat de Vader Hem geschonken heeft. Dat is de vreugde van het geloof, de vreugde van het evangelie.

Amen